Uykularım kaçıyor, gözlerim hala faltaşı gibi açık ama anlamsız ve amaçsız..
Kendi hallerindeler, neyi arıyolar neye bakıyolar anlamış değilim.
Sigara içmiyorum ama kafam dumanlı, gerçeklerden korkuyorum. Yüzleşmek, gerçeği görmek korkunç geliyor. Elinde sonunda olacağına varacak ama bilmiyorum üstüne gitmek zor geliyor, korkutuyor.
Hesaplarım tutmazsa, umduğum gibi olmazsa ne yaparım, nasıl bir çıkış yolu ararım bilmiyorum.
Boş bakışlar, sahte kahkahalar, alkol ve uyuşturucu kullanmadan beyni uyuşturmaya çalışmalar.
Farkındalık arttıkça yaptıklarından pişmanlık duyma, pişmanlıkların ciğerini yakması, içinin kan ağlaması.
Bunun bile farkına varmak istememen, kanayan yarana tampon yapmadan kanamasını görmemeye çalışmak.
Zevk aldığın şeyler şimdi boğazına düğümlenmesi, aklına geldikçe ateş basması.
Kaygılarının artması, çözümlerin daralması kendini darboğazda hissetmen, çıkılamaz bir yolda ilerlemen.
Sistemin çarklarından biri olman, bunun farkında olman ve farkında oldukça daha çok bu çarkı döndürmen. Çomak sokcak kadar yüreğinin olmaması.
Bunları yazdıktan sonra tekrardan eski hayatına dönmeye çalışman. Çevrendekilerin hırsları, boş beleş hayalleri ve yaşantıları, seni negatif etkilemeleri ama bir türlü uzaklaşamaman.
Az laf çok iş yerine tam tersini yapmaları, kimsenin seni takmaması, yaptıklarının karşılığında teşekkür olarak sadaka vermeler, içlerini ferahlatmalarına vesile olman, sonra bunu başına kalkmaları. Bir ton mesele birikmiş haberin yok.
Sabırsızlık edilmesi, herşeyin bi anda olması istenmesi, olmayınca seni suçlamaları..
Yeter diye bağırman istemen, her isteyişinde daha çok içine sinmen, bunları unutman için kendini daha çok sisteme kaptırmak, seni dışardan görenlerin senin gibi olmak istemeleri ama kafanın içini bilmemeleri.
Kafamdaki filler tepişirken beni eziyorlar, benim kafamda bana yer kalmıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder