İnsan içinde kocaman tarifi tanımsız bir duygu, eli ayağı bir birine dolaştıran imkansız denilen şeyleri yaptıran bir şey. Dışarıdan bakıldığında aslında soğuk kanlı.. Olayları planlandığı gibi savuşturan, kendi yerini olaylara ve kişilere göre belirleyen ve sonunda en karlı çıkan şahsiyet.
Peki insana bu duygu nereden geliyor ? Sonradan mı kazanılıyor, yoksa doğuştan gelen içgüdü gibi bir şey mi ? Bunun kendini geliştirmekle bir bağlantısı var mı ?
Cevaplar aslında basit ama bir o kadar da karmaşık. İnsan böyle bir olay içerisinde kendini nasıl anlatabilir ki. Aslında o kişi olaydan sonra şöyle bir yaptıklarına baktığında 'Vaay be. Ben neler yapmışım' kesin der.
Dışarıdan bakanlar onu şaşkınlık ve hayranlık içinde izler takdir eder peki kişi on ne düşünüpte o hamleyi yaptı. O an insanın içinde ardı arkası kesilmeyen bir havai fişek gösterisi, kişiyi hızlı düşünüp karar vermesini sağlayan ve seçeneklerden en doğru olanı seçmesini sağlayan bir refleks midir ? Bu davranış bir ulusu da kurtarabilir ya da bir ulusun çökmesine, binlerce insanın ölmesine sebep de olabilir. Kullanmaya teşvik edilemeyecek bir silah ama zorda kaldığında ise onu kullanmaktan başka çaresi olmayan bir güdü.
İnsan panik halinde ne yaptığını bilmez derdinin peşine düşer ve bazı şeyleri düzelteyim derken daha da mahveder. Bu yüzdendir ki insanlara panik halinde sakin olmaları söylenir fakat insanları bu daha da paniğe sokar.
Bahsettiğim olayın, duygunun adı bende Soğuk Panik. Herkes yaşayamaz, yaşayanlar da hakkını veren kişilerde olaylardan kendilerini ve çevrelerini tabiri caizse ipten alır.
