Bütün hayatımız bir yarış içinde geçer doğduğumuz andan itibaren büyük küçük çevremizle yada kendimizle yarış içerisindeyiz. Aslında biz kendimizden çok başkaları ile olan yarışlara odaklanmış durumdayız ve bu sebeptendir ki başarısız olduğumuz zaman kendi başarısızlığımıza değil başkasının başarmasına üzülüyoruz. Sürekli bir kıyaslama içerisindeyiz çevremizdekileri ilham almak için yada bakış açımızı değiştirmek yeni şeyler öğrenmek için faydalanacağımız yerde onlarla büyük küçük demeden her fırsatta yarışlara giriyoruz. En basitinden bu yarışlar okulda sınavlar ile başlar iş hayatımızla yada günlük davranışlarımızda devam eder.
Okuldaki sınavlardan örnek verecek olursak sınıf arkadaşımız bizden yüksek not aldı ben o kadar alamadım diye üzülmek yerine ben bu sınava çalışırken bunları öğrendim benim için bir artıdır diye kendimizi teselli etsek ortada bir yarış kalmayacak tek yarışımız kendimizle olan yarış olacaktır.
En büyük rakip insanın kendisidir.
İnsan kendisiyle yarışmadığı sürece bir yere varamaz birşeyler yapamaz. Çevremizdekiler ile kendimizi kıyaslarsak bizden üsttekileri göreceğiz onlarla kıyaslanamayız çünkü onlar zaten bizden yukarıda ama onlar gibi olmaya çalışabiliriz. Nasıl ? kendimize daha çok şey katarak.
Kıyaslarken haliyle bizden alttaki insanları da göreceğiz onlar zaten bizim altımızda kıyaslarsak kendimizi kandırmış oluruz. Geriye tek bir seçenek kalıyor bizimle aynı seviyedeki insanlar.. Onlar zaten bizimle aynı seviyede şartlarda bu sebeptendir ki kıyaslama yapılamaz.
Bu yüzden kıyaslama yapılacak tek şey kendimiz olup dün neydim bugün ne oldum yarın ne olabilirim olacaktır. Bu sayede çevremize bakıp üzülmek yerine onlara bakıp ilham alıp kendimizi geliştirmeye odaklanmalıyız ve kendimizi aştığımız her gün bizim için zafer olacaktır.
