Olay bu kadar basit, her şey her zaman olmaması gerektiği gibi olması olayıdır.
Yani hayatın sana daima kazık atma olayıdır kısaca. Bunu bilmene rağmen inadına yaşarsın, inadına zevk alırsın.
Arkandakilere döner ve orta parmağını gösterirsin, bu seni daha da gazlar.
Birden fazla sebebi vardır aslında bunun en basiti arkandakilerin senin o parmağını sana monte etmemeleri için onlardan daha hızlı olman gerekmesi, ama asıl zevkli kısmı da bu aslında.
Bazen o kadar hızlı koşarsın ki, çevrende seni sen yapan değerleri atlarsın.
Onlar var mı aslında ? herkes kendi başına bir bireyse çevremizdekiler bize ne yapabilir ?
onlar bize göre sadece basamak mı yoksa bize manevi değer katan birileri mi ?
İnsanları neden kıramayız ? neden çoğu zaman hayır diyemeyiz ?
Sorguluyorum, ucuna varamıyorum. Tam varıcam benden tekrardan kaçıyor.
Aslında biraz motivasyon eksikliğim var, onu ayarlasam rutine girebilir miyim ki ?
Söylesenize bana rutine girersem nolucak ? yani elime ne geçicek, monoton bir yaşam bana göre mi ki ? bilen birisi yardımcı olursa sevinirim aslında. Akşama kadar rutinim masa başında oturmak olsa (ki öyle) neler yapardım ?
Cevap veriyorum, ufacık alanı kendime playland yapardım. Yaptım mı ? kısmen.
Saçmalamaya başladık yine, ama durum böyle, filler tepişiyo gafamda.
Saygısızlıklar olmuş diz boyu, diller olmuş pabuç misali, olaylar çıkmış rutinden.
İçimi kemiren bir kurt.. Deniz misali vazgeçilmeyen ama suyu da içilmeyen bişey..
